Παρουσίαση του βιβλίου «Το καπέλο του Σικόρσκι»

Κάκια Ξύδη - Σπύρος Παπαλέξης - Οκσάνα Τερέσενκο - Βολοντίμιρ Ντανιλένκο - Σεργί Σουτένκο

Μέσα σε θερμό χριστουγεννιάτικο κλίμα, παρουσία του Πρέσβη της Ουκρανίας κ. Σεργί Σουτένκο, διεξήχθη το Σάββατο 4 Δεκεμβρίου 2021 στον φιλόξενο χώρο της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, η πρώτη παρουσίαση του βιβλίου του Ουκρανού βραβευμένου συγγραφέα Βολοντίμιρ Ντανιλένκο με τίτλο «Το καπέλο του Σικόρσκι» σε μετάφραση της Οκσάνας Τερέσενκο και την πάντα προσεγμένη επιμέλεια των εκδόσεων Πνοή.

Γενική άποψη της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών

Με τους συγγραφείς της Πνοής στην ΠΕΛ

Κατόπιν αναφέρθηκε στο βιβλίο του Βολοντίμιρ Ντανιλένκο λέγοντας τα εξής: «Τον Βολοντίμιρ Ντανιλένκο γνώρισα μέσω της Οκσάνας και είναι ο εκδότης που έκδοσε το πρώτο μου βιβλίο το «Ταξίδι στην ομίχλη» με τον τίτλο «Ποντόρος ου τουμάνι» στα ουκρανικά και που παρουσιάσαμε πριν ενάμιση χρόνο στο Κίεβο και στο Τσερνίκοφ. Εδώ θέλω να αναφέρω ότι το πρώτο ουκρανικό βιβλίο που μεταφράσαμε στα ελληνικά ήταν το «Μυστικό της σαρκοφάγου» του Νίκολας Χόμιτς, που παρουσιάσαμε πριν δύο χρόνια περίπου στο Πάμπλικ του Συντάγματος. Και τα τρία αυτά βιβλία τα έχω φέρει απόψε εδώ για όποιον ενδιαφέρεται να τα δει.

Το βιβλίο "Ταξίδι στην ομίχλη" στα Ουκρανικά - Το μυστικό της Σαρκοφάγου - Το καπέλο του Σικόρσκι

Το βιβλίο του Βολοντίμιρ Ντανιλένκο “Το καπέλο του Σικόρσκι” το αγάπησα από την πρώτη σελίδα της μετάφρασης που διάβασα την πρώτη φορά που μου το έδειξε η Οκσάνα Τερέσενκο, τότε δεν ήξερα βέβαια τη συνέχεια της ιστορίας αλλά το ένστικτό μου μου έλεγε ότι επρόκειτο να είναι συναρπαστική. Και όντως έτσι ήταν γιατί το βιβλίο του Ντανιλένκο τα έχει όλα. Έχει μια πολύ δυνατή ιστορία αγάπης που βρίσκει παιδί ακόμη τον Ίγκορ Σικόρσκι και από εκείνη την ημέρα και μετά του καθορίζει την εξέλιξη και τη ζωή του ολόκληρη.

Μέσα από την αφήγηση μαθαίνουμε εμείς οι έλληνες την άγνωστη για μας ζωή της ουκρανικής οικογένειας, πώς τα παιδιά μιλούν στους γονείς τους στον πληθυντικό, πώς αντιμετωπίζονται από αυτούς, τις επιρροές που έχουν καθώς επίσης και την ουκρανική ιστορία, πώς δηλαδή απαγορευόταν να μιλούν ουκρανικά γιατί ακόμη τότε η ουκρανία δεν είχε συσταθεί σε χώρα. Το Κίεβο τότε το κοντινό 1940 μόλις, αποτελούσε ρωσική επαρχία που υποχρέωναν τα παιδιά και τους μεγάλους να μιλούν μόνο ρώσικα και σε κάποια χωριά κρατούσαν ακόμη την παράδοση και μιλούσαν κρυφά ουκρανικά.

Ο μικρός Ίγκορ μετά από τη φλογερή γνωριμία του με την Καρολίνα Γκουλί βάζει σκοπό της ζωής του να ανακαλύψει μια μηχανή που θα μπορεί να την βάλει μέσα και να πετάξουν μαζί πάνω από το Κίεβο και να αποκτήσει τόσα χρήματα ώστε να μπορεί να νοικιάσει τη σουίτα στο Κοντινεντάλ που μένει ο Εμίρης της Μπουχάρα για το χαρέμι του και να την πάει εκεί. Τότε, όπως εκείνη του υποσχέθηκε, θα είναι για πάντα δική του.

Δεν ξέρουμε αν θα καταφέρει ποτέ να γίνει αυτό, μόλις διαβάσετε το βιβλίο θα πάρετε τις απαντήσεις σας. Όμως ο Ίγκορ προκειμένου να φτάσει στον σκοπό του συνεχίζει τις σπουδές του στην Αγία Πετρούπολη και αφού πηγαίνει στο Παρίσι όπου συναντά τους κατασκευαστές αεροπλάνων της εποχής, τότε έλεγαν ότι είναι απατεώνες που παίρνουν τα χρήματα του κόσμου για να κάνουν επιδείξεις πτήσεων, παίρνει τα βασικά μαθήματα μηχανικής και αρχίζει με χρήματα που ευχαρίστως του δίνει η αδελφή του, η μοναδική που πιστεύει σ’ αυτόν, να φτιάχνει τα δικά του αεροπλάνα. Οι συγκινήσεις σε αυτή την ιστορία διαδέχονται η μια την άλλη, η ζωή τον ανεβάζει στην κυριολεξία πάνω από τα σύνεφα την μια φορά και μετά τον ρίχνει στα παγωμένα νερά του ποταμού ή τρώει τα μούτρα του στο έδαφος την άλλη. Ενα συνεχές πήγαινε έλα που όχι μόνο δεν τον κουράζει αλλά πάντα βρίσκει τον τρόπο να ξεπερνάει και με νέα δύναμη να συνεχίζει.

Πριν λίγο πήρα και την πρώτη κριτική ενός αναγνώστη του Δημήτρη Μπουζάρα και νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να σας τη διαβάσω: “Μια συναρπαστική ιστορία! Μια ιστορία αγάπης, δύναμης, θέλησης μέσα σε εποχές ταραγμένες όταν η νεότερη ιστορία έτρεχε με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Μια ιστορία, η οποία λόγω των σημαντικών ιστορικών και πολιτικών γεγονότων που αφορούν το θέμα και παρελαύνουν από τις σελίδες της, μετατρέπεται σε ένα ενδιαφέρον και πολύχρωμο ταξίδι, μια ιστορία με κέντρο τον άνθρωπο και τα όριά του. Όρια, τα οποία ξεπερνιούνται για χάρη ενός ονείρου, μιας αγάπης, μιας επιθυμίας για προσφορά. Μια προσφορά που ενώ φαίνεται δεδομένη για τους νεότερους, ωστόσο, κρύβει ένα υπέροχο και εξαιρετικά ενδιαφέρον ταξίδι στον ιστορικό χρόνο αλλά και στις δύο πλευρές των συνόρων της ανθρώπινης ψυχής. Μιας ψυχής, στην οποία βάζουμε αδίκως σύνορα γνωρίζοντας εκ των προτέρων, πως ο άνθρωπος είναι ικανός όχι μόνο να τα φτάσει αλλά να τα ξεπεράσει με ευκολία όταν αφήνεται στην αγκαλιά της αγάπης, όταν επιμένει να κυνηγά το όνειρο έστω και αν φαίνεται ουτοπικό, όταν κρατά με δύναμη το χέρι της ελπίδας, όταν είναι άνθρωπος.

Η σχεδόν απίστευτη ιστορία ενός ανθρώπου που εκπλήρωσε την αποστολή του να ξεπεράσει τα γήινα όρια, αποδεικνύοντας για μια ακόμη φορά, πως η δύναμη της υπομονής συνδυαζόμενη με την επιμονή μετατρέπεται σε υπερδύναμη. Εξαιρετικό!”

Δεν έχω να προσθέσω κάτι άλλο εκτός του ότι ήταν πραγματική απόλαυση να διαβάζω τους ζωντανούς διαλόγους του και να μαθαίνω συνέχεια καινούργια πράγματα. Να ταξιδεύω από το Κίεβο, στην Αγία Πετρούπολη και από το Παρίσι στη Νέα Υόρκη και να παρακολουθώ τη ζωή μιας προσωπικότητας που έγραψε ιστορία στον κόσμο της αεροπλοϊας του Ίγκορ Σικόρσκι που ακόμη και αυτή τη στιγμή τα ελικόπτερα φέρουν το όνομά του.

Το βιβλίο το διάβασα πολλές φορές καθώς το διόρθωνα, οι δυσκολίες για την απόδοση του σωστού νοήματος και η μεταφορά του στα ελληνικά δεδομένα για να γίνεται κατανοητό, πολύ μεγάλες, αλλά πιστέψτε με δεν το βαρέθηκα ούτε για μια στιγμή. Πίστεψα σε αυτό το βιβλίο από την πρώτη έως την τελευταία στιγμή που τελείωσε και έφυγε για το τυπογραφείο. Ευχομαι να το αγαπήσετε κι εσείς όσο εγώ».

Η οικογένεια Παπαλέξη

Κατόπιν τον λόγο πήρε ο συγγραφέας βιβλίων φαντασίας κ. Σπύρος Παπαλέξης που είπε τα εξής: «Πρώτα από όλα, θα ήθελα να πω δυο λόγια γενικά για το βιβλίο του κυρίου Ντανιλένκο. Πολύ συνοπτικά, “Το καπέλο του Σικόρσκι” είναι ένα ευχάριστο κι ευανάγνωστο μυθιστόρημα, με ιδιαίτερο και ενδιαφέρον θέμα, που περιστρέφεται γύρω από τη ζωή του Ίγκορ Σικόρσκι και του απόλυτου έρωτά του για την Καρολίνα Γκουλί. Είναι ένα βιβλίο που κυλά γρήγορα και απροβλημάτιστα και που ταξιδεύει τον αναγνώστη, παρέα με τον κεντρικό ήρωα, στον χώρο και στον χρόνο. Ειδικότερα, θα βρεθούμε στην πρώην Σοβιετική Ένωση, στη Γαλλία, στην Αγγλία, στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής κι όλα αυτά εν μέσω των κοσμοϊστορικών γεγονότων που συντάραξαν τον κόσμο στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα.

Ας επικεντρωθούμε τώρα στον τίτλο, ο οποίος είναι ευφυέστατος και αντικατοπτρίζει απολύτως το περιεχόμενο του βιβλίου: “Το Καπέλο του Σικόρσκι”. Θα επιχειρήσω μέσα από αυτές τις 4 λέξεις, να σας μεταφέρω τη δική μου εμπειρία ως αναγνώστης και τη γεύση που μου άφησε το βιβλίο.

Ως ανάποδος άνθρωπος, θα αρχίσω από το τέλος, από το επώνυμο. Γνωρίζετε ποιος είναι ο Σικόρσκι; Αν όχι, σας ευχαριστώ πολύ! Με κάνετε να ντρέπομαι λίγο λιγότερο· διότι ομολογώ ότι ούτε εγώ τον γνώριζα. Ο Ιγκόρ Σικόρκσι λοιπόν, είναι όχι μόνο υπαρκτό πρόσωπο, αλλά και διάσημος σε παγκόσμιο επίπεδο. Γεννήθηκε το 1889 και απεβίωσε το 1972, καταγόταν από την Ουκρανία και ήταν πρωτοπόρος στον τομέα της αεροναυπηγικής. Αρχικά στον χώρο των αεροπλάνων κι εν συνεχεία των ελικοπτέρων. Ναι, αντίθετα με ό,τι ίσως θα περίμενε κάποιος, πρώτα αναπτύχθηκαν τα αεροπλάνα και πολύ αργότερα τα ελικόπτερα. Αν το καλοσκεφτείτε, οι κινήσεις του ελικοπτέρου είναι πολύ πιο περίπλοκες και πιο απαιτητικές. Ο Σικόρσκι λοιπόν, όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται προς το τέλος του βιβλίου, ήταν ο Μπετόβεν της αεροναυπηγικής.

Ας υποκριθούμε τώρα ότι είμαστε φυσιολογικοί κι ας πάμε στην αρχή του τίτλου: “το καπέλο”. Δεν πρόκειται φυσικά για ένα οποιοδήποτε καπέλο, ένα καθημερινό, συνηθισμένο αντικείμενο, αλλά για “Το καπέλο”, ένα πανίσχυρο σύμβολο: το σύμβολο του αθεράπευτου έρωτα του Ιγκόρ Σικόρσκι για την Καρολίνα Γκουλί. Είναι το καπέλο που φορά η 17χρονη Καρολίνα στον 14χρονο Ίγκορ, πριν την πρώτη του ερωτική συνεύρεση, για να μοιάζει, όπως του λέει, μεγαλύτερος.

Ο Ίγκoρ είναι έφηβος, η Καρολίνα είναι ήδη γυναίκα και η χαώδης διάφορα ωριμότητας αυτών των 2,5 ετών στη συγκεκριμένη ηλικία, ανάμεσα στα δύο φύλα, γεφυρώνεται μόνο από τον έρωτα. Έναν έρωτα αγνό, ιδανικό και ασυγκράτητο, αμάλγαμα πάθους, δέους και μυστηρίου, που θα καθορίσει τον ήρωα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. Ο Ίγκορ φορά το καπέλο συνέχεια, ακόμη και στις ερωτικές του περιπτύξεις με άλλες συντρόφους. Συνειδητά ή ασυνείδητα, αναζητά να βιώσει τα ίδια εκείνα μοναδικά συναισθήματα της πρώτης φοράς. Μάταια όμως. Δεν υπάρχει και δε θα υπάρξει άλλη Καρολίνα γι’ αυτόν.

«Αν φτιάξεις ένα πραγματικό ελικόπτερο, θα είμαι δική σου» του λέει η Καρολίνα κι ο Ίγκορ δε θα το ξεχάσει ποτέ. Είναι ακριβώς αυτή η απόλυτη υπόσχεση κι ο μεγαλεπήβολος στόχος που γίνονται το επίκεντρο της ζωής του και που τον οδηγούν να επεκτείνει τις γνώσεις του στην αεροναυπηγική και να γίνει πρωτοπόρος, τόσο στον χώρο των αεροπλάνων, όσο στη συνέχεια και των ελικοπτέρων.

Προσοχή όμως! Ακόμη κι όταν ο έρωτας με την Καρολίνα κάποια στιγμή μοιάζει πρακτικά ανέφικτος, εξαιτίας των ανυπέρβλητων εμποδίων που θέτει η ίδια η πραγματικότητα, η ενασχόληση του Σικόρσκι με τα αεροσκάφη δε θα σταματήσει ποτέ. Διότι η υπόσχεση της εκπλήρωσης αυτού του ιδανικού έρωτα είναι τόσο ισχυρή, ώστε ενεργοποιεί όλο του το είναι, ακόμη κι όταν καταλήγει να τον καλεί από ένα φαντασιακό επίπεδο.

Στο βιβλίο υπάρχουν πολλές αναφορές σε τεχνικά στοιχεία, όμως δε χρειάζεται να είναι κάποιος ειδικός, για  να καταλάβει πώς ακριβώς εξελίχθηκαν τα αεροσκάφη σε αυτό που όλοι μας γνωρίζουμε σήμερα. Πιθανότατα δεν θα μάθω ποτέ τι είναι το σασί του ελικοπτέρου, θα θυμάμαι όμως με πάσα βεβαιότητα τις δοκιμές, τις πτώσεις, τις καταστροφές, τις βελτιώσεις, τις νέες δοκιμές, τις συχνές αποτυχίες και τις σπανιότερες, αλλά τόσο λαμπρές επιτυχίες. Ο αναγνώστης δεν αισθάνεται ποτέ κορεσμένος από την εξειδικευμένη ορολογία κι αυτό είναι πραγματικό επίτευγμα. Όλα μας δίνονται στις ιδανικές δόσεις. Διότι πέρα από το ειδικό ενδιαφέρον το οποίο καταφέρνει να μας ξυπνάει, στον πυρήνα του βιβλίου υπάρχει ο έρωτας.

Και μια που μιλάμε για Έρωτα, ας θυμηθούμε τι λέει για αυτόν ο Πλάτωνας στο περίφημο “Συμπόσιο”: “... και όντας στη μέση και των δύο (Θεών τε και ανθρώπων), να συμπληρώνει το κενό, ώστε το σύμπαν να συνδέεται με τον εαυτό του”.

Ο έρωτας πετάει από τη γη ως τον νεφελοστεμμένο Όλυμπο κι επιστρέφει στη γη, όπως ακριβώς τα αεροσκάφη του Σικόρσκι. “Ο άνθρωπος δεν μπορεί να πετάει, είναι αφύσικο. Ο άνθρωπος είναι γήινο πλάσμα” του λέει κάποια στιγμή ο συντηρητικός πατέρας του, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Αγίου Βολοντίμιρ. Κι όμως, αυτό εν τέλει είναι η γοητεία τόσο της πτήσης, όσο και του επίσης φτερωτού Έρωτα, το ότι μας βγάζουν από το πεπερασμένο και μας παραδίδουν στο ιδανικό και στο αιώνιο.

Θα ήθελα επισης να αναφερθώ στον ρυθμό του βιβλίου που πρέπει να πω ότι μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση. Φαινομενικά, την ιστορία του Σικόρσκι την εξιστορεί ένας ταξιδιώτης σε έναν άλλο, κατά την καθυστέρηση της πτήσης τους στο αεροδρόμιο “Μπορίσπιλ” (και μη γελιέστε αυτοί οι ταξιδιώτες είμαστε εμείς, οι αναγνώστες).

Στην πραγματικότητα όμως είναι ο ίδιος ο Σικόρσκι που διηγείται την ιστορία της ζωής του και μάλιστα όταν αυτή έχει ήδη ολοκληρωθεί.  Το βιβλίο είναι το σύνολο των αναμνήσεών του και μάλιστα σε κάθε φάση της ζωής του δίνεται διαφορετική έκταση και σπουδαιότητα, ανάλογα με την επίδραση που είχε στον ίδιο, αλλά και στην ένταση των συναισθημάτων του. Έτσι περιγράφονται με κάθε λεπτομέρεια και καταλαμβάνουν ολόκληρα κεφάλαια οι συναντήσεις του με την Καρολίνα ή οι σημαντικές επιτυχίες του Σικόρσκι που άλλαξαν την ιστορία της αεροναυπηγικής. Αντιθέτως, ολόκληρος ο δεύτερος χλιαρός γάμος του Σικόρσκι για παράδειγμα, περνά μέσα σε λίγες σελίδες. Κι αυτό είναι κάτι το εξαιρετικό. Διότι, με τον τρόπο αυτόν, καθώς διαβάζεις, την ίδια στιγμή αντιλαμβάνεσαι και τη βαρύτητα ή ελαφρότητα της κάθε στιγμής - ανάμνησης.

Μία μόνο λέξη έχει μείνει να σχολιάσουμε από τον τίτλο: “Το Καπέλο του Σικόρσκι”. Αυτό το “του”. Κι ίσως, αν αντικαταστήσουμε το “καπέλο” με τον “ιδανικό έρωτα” ή το “όνειρο”, τότε θα καταλάβουμε καλύτερα και σε όλη της τη διάσταση αυτή τη γενική κτητική. Διότι δεν υπάρχει τίποτα πιο προσωπικά κι αδιαπραγμάτευτα δικό μας από τον αληθινό μας έρωτα και το άπιαστο όνειρό μας. Μας ανήκουν περισσότερα κι από την ίδια μας τη ζωή. Ο Σικόρσκι είναι το καπέλο και το καπέλο ο Σικόρσκι. Η κτήση είναι τόσο μεγάλη που γίνεται ενσωμάτωση και εν τέλει ταύτιση.

Τέλος, θα ήθελα να πω ότι, όσο διάβαζα το βιβλίο, κάπου στο πίσω μέρος του κεφαλιού μου άκουγα τη φωνή του James Brown να τραγουδά το “This is a Man's world”. Τι λέει το τραγούδι;

Ο άνδρας έφτιαξε το αυτοκίνητο, το τρένο, ανακάλυψε τον ηλεκτρισμό, ανακάλυψε το ελικόπτερο (στη δική μας περίπτωση) κ.λπ...  Ο κόσμος ανήκει στον άντρα, όμως τίποτε, τίποτε από όλα αυτά δε θα γινόταν, αν δεν υπήρχε μια γυναίκα ή ένα κορίτσι».

Η Κάκια Ξύδη με "Το καπέλο του Σικόρσκι"

Τον λόγο πήρε ο συγγραφέας Βολοντίμιρ Ντανιλένκο λέγοντας τα εξής:  «Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έγραφα ποτέ ένα μυθιστόρημα για τον σχεδιαστή ελικοπτέρων Ίγκορ Σικόρσκι. Αλλά μια φορά στο Διαδίκτυο είδα τυχαία έναν άνδρα με καπέλο να δοκιμάζει ένα ελικόπτερο. Αυτό το ελικόπτερο ήταν χωρίς καμπίνα και ο Σικόρσκι που καθόταν εκεί έμοιαζε με μάγισσα πάνω σε σκούπα. “Πώς μπορεί να το κάνει αυτό με καπέλο;” σκέφτηκα. “Θα το πάρει ο αέρας”. Μου φάνηκε εξωτικό στα όρια της φαντασίας και της πραγματικότητας. Και τότε ενδιαφέρθηκα πολύ για τον Σικόρσκι. Και όσο περισσότερο βυθιζόμουν στη ζωή του σχεδιαστή, τόσο περισσότερο ήθελα να γράψω γι’ αυτόν. Αλλά για να γίνει αυτή η ιστορία κάπως ασυνήθιστη και πιο μαγική, έγραψα για τη ζωή αυτού του διάσημου σχεδιαστή αεροσκαφών, χρησιμοποιώντας την εικόνα μιας γυναίκας και ένα καπέλο. Επομένως, όλη η ιστορία στο μυθιστόρημα περιστρέφεται γύρω από τη γυναίκα Καρολίνα Γκουλί, η οποία ήταν ερωτευμένη με τον Ίγκορ Σικόρσκι, και το καπέλο που ήταν η μασκότ του.

Νίκολας Χόμις - Σπύρος Παπαλέξης - Κάκια Ξύδη - Οκσάνα Τερέσενκο - Βολοντίμιρ Ντανιλένκο

Η Ουκρανία είναι η χώρα του διαστήματος και της αεροπορίας όπου γεννήθηκε ο σχεδιαστής των πρώτων διαστημικών πυραύλων Σεργί Κορολιόβ, ο πρωτοπόρος της τεχνολογίας πυραύλων Γιούρι Κοντρατιούκ, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του οποίου οι Αμερικανοί πέταξαν στην σελήνη, ο σχεδιαστής κινητήρων πυραύλων Βαλεντίνος Γλουσκό. Η Ουκρανία κατασκευάζει το μεγαλύτερο αεροσκάφος στον κόσμο «Мрія (ΟΝΕΙΡΟ)» και ο Ίγκορ Σικόρσκι είναι ένας από αυτούς. Έγραψα όμως γι' αυτόν ως απλό άνθρωπο. Με τις αδυναμίες και τα πάθη του. Το καπέλο, που ήταν η μασκότ του Σικόρσκι, φυλάσσεται μέσα σε μια κλειστή βιτρίνα στο Μουσείο Αεροπορίας “Σικόρσκι” στην Αμερική. Το μυθιστόρημά μου είναι μια ιστορία μεγάλης αγάπης, η οποία κατέληξε σε ένα ελικόπτερο».

Η Κάκια Ξύδη και ο Νίκολας Χόμιτς με τον Πρέσβη κ. Σεργί Σουτένκο

Ο Πρέσβης της Ουκρανίας κ. Σεργί Σουτένκο είπε τα εξής: «Αγαπητοί διοργανωτές και συμμετέχοντες της σημερινής εκδήλωσης! Καταρχάς, χαίρομαι πολύ που σε τόσο δύσκολες στιγμές που προκαλεί η πανδημία, σήμερα έχουμε την ευκαιρία να βρεθούμε και να επικοινωνήσουμε ζωντανά. Επιτέλους, επιστρέφουμε σιγά σιγά σε τέτοιες γνωστές βραδιές δημιουργικότητας που μας εμπνέουν όλους. Η σημερινή βραδιά είναι ξεχωριστή γιατί συνδυάζει την τέχνη των λόγων και την τέχνη των πράξεων. Επιπλέον, ένας τόσο μοναδικός συνδυασμός γνωρίζει στους Έλληνες φίλους μας πολλές πτυχές της δημιουργικότητας των Ουκρανών καλλιτεχνών. Μια τόσο διάσημη και θρυλική φιγούρα για τους Ουκρανούς όπως ο Ίγκορ Σικόρσκι παραμένει ελάχιστα γνωστή εκτός Ουκρανίας, αλλά σήμερα έχουμε την ευκαιρία να γνωστοποιήσουμε τη ζωή αυτής της εξέχουσας φυσιογνωμίας χάρη στο μυθιστόρημα «Το καπέλο του Σικόρσκι» σε ένα ευρύ κοινό, σε αυτό των Ελλήνων αναγνωστών. Είμαστε ευγνώμονες στον συγγραφέα του μυθιστορήματος Βολοντίμιρ Ντανιλένκο και στη μεταφράστρια Οκσάνα Τερέσενκο για αυτό. Από την άλλη πλευρά, μπορούμε να δούμε πώς οι Ουκρανοί τεχνίτες και καλλιτέχνες διαφοροποιούν τις γιορτές της Πρωτοχρονιάς και των Χριστουγέννων με τη δημιουργικότητά τους. Σε μια από τις πόλεις της Ουκρανίας, συγκεκριμένα στο Lviv, λειτουργεί εδώ και αρκετά χρόνια το εργαστήριο του Αγίου Νικολάου, το οποίο πριν από τα Χριστούγεννα παράγει χιλιάδες χριστουγεννιάτικα στολίδια, τα οποία είναι διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο ως δώρα για παιδιά και ενήλικες. 

"Το καπέλο του Σικόρσκι" από τις εκδόσεις Πνοή, ανάμεσα στα στολίδια.

Κάθε παιχνίδι είναι ένα έργο τέχνης υψηλής ποιότητας που δείχνει την ουκρανική παράδοση και τα λαϊκά έθιμα. Σήμερα υπάρχει εδώ ένα μικρό δείγμα της δουλειάς τους. Θα ήθελα να ευχαριστήσω ιδιαίτερα την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών που βοήθησε στη διοργάνωση αυτής της δημιουργικής βραδιάς με ουκρανικό πνεύμα. Και επίσης στην Ουκρανική Εταιρεία Διασποράς «Ουκρανική-Ελληνική Σκέψη» για την ευκαιρία να παρουσιάσει το έργο Ουκρανών καλλιτεχνών ανάμεσα σε Έλληνες γνώστες της τέχνης. Ελπίζω ότι ο ουκρανικός πολιτισμός θα μπει στην καρδιά σας και να απολαύσετε τη δημιουργική δουλειά των εκπροσώπων του σύγχρονου ουκρανικού πολιτισμού».

Με την πρόεδρο της ΠΕΛ κ. Αγγελική Ψάκη-Κωβαίου

Η εκδήλωση έκλεισε με υπογραφή των βιβλίων των συγγραφέων Βολοντίμιρ Ντανιλένκο και Νίκολας Χόμιτς που ήταν εκεί, με γλυκό κρασί, κεράσματα και ευχές.

Ευχόμαστε σε πολλές άλλες τέτοιες βραδιές που η ανταλλαγή πολιτισμού είναι το ζητούμενο και μας κάνει να ξεπερνάμε τα όριά μας.

Τα βιβλία «Το καπέλο του Σικόρσκι» του Βολοντίμιρ Ντανιλένκο και το «Μυστικό της Σαρκοφάγου» του Νίκολας Χόμιτς κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Πνοή.