Από το Blogger.
RSS
Container Icon

Η γέννησή μου με... ανατριχιαστικές λεπτομέρειες!!!

Η μαμά μου Θεοδώρα, η αδελφή μου
Βασιλική κι εγώ το μωρό
Ήρθα στον κόσμο ένα χειμωνιάτικο απόγευμα του Δεκέμβρη. Η μητέρα μου ετοιμαζόταν να φύγει την επόμενη μέρα για την Αθήνα για να γεννήσει, όταν την έπιασαν οι πόνοι. Ο πατέρας μου βρισκόταν με μια παρέα φίλων για να φάνε ένα λαγό που ένας από αυτούς είχε σκοτώσει την προηγουμένη. Μόλις κατάλαβε η μητέρα μου ότι ήρθε η ώρα -ήμουν βλέπετε το δεύτερο παιδί της οικογένειας- (είχε κάνει και δύο αποβολές στο ενδιάμεσο), φώναξε την κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερη αδελφή μου και της είπε: «Πήγαινε στον πατέρα σου, πες του να πάρει οινόπνευμα και βαμβάκι και να έρθει γρήγορα». Προφανώς αυτό ήταν το συνθηματικό για να καταλάβει περί τίνος επρόκειτο. Εκείνος, στεναχωρημένος που έχανε τον σπάνιο μεζέ, ειδοποίησε τους γιατρούς από την Σπάρτη και επέστρεψε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στο σπίτι. Εν τω μεταξύ, χωρίς πολύ κόπο, εγώ, η βιαστική, είδα το φως της απερχόμενης μέρας μέσα από τα έμπειρα χέρια της μαμής γιαγιάς μου. Tο μόνο που έκαναν οι γιατροί όταν κατέφθασαν μετά από μια ώρα, ήταν να διαπιστώσουν την καλή υγεία μητέρας και παιδιού. Μετά, με πήρε η γιαγιά μου, με πήγε στο εικόνισμα, φώναξε την αδελφή μου και της είπε: «Κοίτα τι μικρούλικα ποδαράκια έχει». Έλεγαν, ότι το πρώτο πράγμα που έπρεπε να δουν τα αδέλφια από το νεογέννητο, ήταν τα ποδαράκια του, για να μην το ζηλέψουν. Η ώρα είχε περάσει και ένα ολόγιομο φεγγάρι φώτιζε τον χειμωνιάτικο ουρανό, όταν ξαφνικά το παιδί, δηλαδή εγώ, είχε εξαφανιστεί από την κούνια του. Ο θείος ο Ξενοφών, ο αδελφός του πατέρα μου, με είχε πάρει αγκαλιά με την κουβερτούλα μου, με έβγαλε στο φως του φεγγαριού και με … πότισε κρασί, για να γίνουν κόκκινα τα μάγουλά μου. Μόλις τον πήρε είδηση η θεία η Σταυρούλα άρχισε να τον χουγιάζει, όπως έκανε πάντα. Βλέπετε, εκείνη την εποχή έμεναν στο ίδιο σπίτι η γιαγιά Βασίλω με την ψυχοκόρη την Θανάσω, ο πατέρας μου ο Χαρίλαος με την μαμά μου τη Θεοδώρα και την αδελφή μου τη Βασιλική, η θεία Σταυρούλα με τον άντρα της τον θείο Ξενοφών, που αργότερα, με βάφτισε κιόλας –«Και το όνομα αυτής;», ρώτησε ο παπα-Γιώργης στην Αγιά Τριάδα: «Εξακουστή» (της άλλης γιαγιάς) «και Δήμητρα» (του παππού Δημοσθένη που είχε πεθάνει) είπε αυτός. «Δεν γίνεται να γράψουμε δύο ονόματα» είπε ο παπάς «ένα όνομα φτάνει», «Βαφτίζεται η δούλη του Θεού Εξακουστή, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS