Από το Blogger.
RSS
Container Icon

Η Ντέπη Στενού μιλάει για το "Ταξίδι στην ομίχλη"

Παρουσίαση των βιβλίων της Κάκιας Ξύδη στο Art Express

Και τα τρία είναι παιδιά μου!!!
        Την Κυριακή 6 Απριλίου πραγματοποιήθηκε μια πολύ όμορφη και ατμοσφαιρική παρουσίαση των βιβλίων μου στον φιλόξενο χώρο του Art Express στην Ηλιούπολη!
            Η δημοσιογράφος Ντέπη Στενού μίλησε για το "Ταξίδι στην ομίχλη", η ποιήτρια Ντόρα Μανατάκη για το "Σε ελεύθερη πτώση", ενώ η φίλη-συγγραφέας που βρίσκεται δίπλα μου από τα πρώτα μου βήματα στο χώρο των εκδόσεων, Νατάσα Γκουτζικίδου μίλησε για το σύνολο του έργου μου και για τους "Ανεμομπελάδες στις Κυκλάδες". Πολλοί παλιοί και κανούργιοι φίλοι μου έδωσαν μεγάλη χαρά με την παρουσία τους!
Τις προσκλήσεις των παρουσιάσεών μου επιμελείται ο εκδοτικός οίκος Οσελότος.
       Σας παραθέτω την ομιλία-ανάλυση του πρώτου μου βιβλίου "Ταξίδι στην ομίχλη" που έγραψε και είπε η Ντέπη Στενού και την ευχαριστώ πολύ που κατά την τελευταία παρουσίαση του βιβλίου αυτού, διότι έχει εξαντληθεί η έκδοση, έδωσε μια άλλη διάσταση σε αυτό!!!
                                          _______________________

Καλησπέρα σας
            Σας καλωσορίζω στην παρουσίαση του έργου της εκλεκτής συγγραφέως Κάκιας Ξύδη και σας ευχαριστώ για την πολύ θερμή ανταπόκρισή σας στο κάλεσμά μας και την ζεστή παρουσία σας στον πολυχώρο του Art Express. Σήμερα έχω την τιμή και την χαρά να μιλήσω για ένα βιβλίο της Κάκιας, που με κέρδισε από την πρώτη στιγμή που το πήρα στα χέρια μου και ξεκίνησα την ανάγνωσή του… Το «Tαξίδι στην ομίχλη» …..      

Νατάσα Γκουτζικίδου - Κάκια Ξύδη - Ντόρα Μανατάκη - Ντέπη Στενού
       
Όλα τα βιβλία είναι είτε όνειρα, είτε σπαθιά ….και μπορούν ή να γιατρέψουν ή να κομματιάσουν…. Γιατί ο άνθρωπος δεν αναπτύσσεται πνευματικά από αυτά που διαβάζει, αλλά από αυτά που σκέφτεται για αυτά που διαβάζει. Διαβάζουμε για να συλλογιζόμαστε και να σκεφτόμαστε …και το βιβλίο αυτό της Κάκιας Ξύδη όπως και το «Ελεύθερη Πτώση» …μας δίνουν σίγουρα πολύ πνευματική τροφή.
Ντόρα Μανατάκη - Ντέπη Στενού
            Όπως σας εξομολογήθηκα ήδη, το «ταξίδι στην ομίχλη» άρχισε να μου αρέσει, πριν ακόμη ξεκινήσω να ταξιδεύω μαζί του… Η φράση της Κάκιας, στο σημείωμα της Συγγραφέως στην Αρχή του βιβλίου που αφοπλιστικά μας λέει «…του έδωσα το τέλος που άντεξα …» με εντυπωσίασε ευχάριστα … Και αυτό γιατί κατάλαβα αμέσως ότι η Κάκια γράφει για τον εαυτό της και η άποψη μου πάντα ήταν, ότι είναι καλύτερα να γράψεις για τον εαυτό σου και να χάσεις τον αναγνώστη, παρά να γράψεις για τον αναγνώστη και να χάσεις τον εαυτό σου. Το «ταξίδι στην ομίχλη» όπως το προσδιορίζει η συγγραφέας είναι ένα ταξίδι με οδηγό την επιθυμία και προορισμό την αυτογνωσία… Και όλα αυτά μέσα από την διαδρομή ενός ρόλου που κάθε γυναίκα βάζει σε πρώτη προτεραιότητα μετά τον γάμο της …Αυτόν της συζύγου και της μητέρας… παραμελώντας πολλές φορές έναν επίσης σημαντικό… αυτόν της γυναίκας… Όταν η ηρωίδα αυτού του Ταξιδιού …η Τάνια, ανακαλύπτει ότι τα τρία παιδιά της έχουν πια μεγαλώσει και ανεξαρτητοποιηθεί, συνειδητοποιεί παράλληλα, ότι όλα αυτά που έδιναν νόημα στις θυσίες, τις υποχωρήσεις και τους συμβιβασμούς στην σχέση της με τον Στέφανο , τον σύζυγό της, χάνουν το λόγο ύπαρξης τους και μπροστά της παρουσιάζεται μια αλήθεια …που δυστυχώς δεν είναι ευχάριστη…. Η όμορφη και άνετη ζωή στο χρυσό κλουβί που έζησε για χρόνια νομίζοντας ότι πραγματοποιεί τα όνειρα και τις επιθυμίες της … δεν ήταν η ζωή που περίμενε και που είχε ονειρευτεί όταν ξεκινούσε το ταξίδι για τον Έρωτα και την Ευτυχία….
Ντέπη Στενού
            Καμιά φορά, το γιατί παντρευτήκαμε τον άντρα μας, μπορούμε να το εξηγήσουμε σ' όλους τους άλλους, εκτός απ' τον εαυτό μας … Θα μπορούσε οποιαδήποτε αναγνώστρια να ταυτιστεί με την Τάνια στην θέση της ηρωίδας και να αναγνωρίσει σε αυτήν τον εαυτό της, την φίλη της, την γυναίκα της διπλανής πόρτας… ή μια οποιαδήποτε γυναίκα… Οι ρόλοι δεν αλλάζουν … Μόνο το «ταξίδι στην ομίχλη»… είναι πάντα διαφορετικό… για την κάθε μια… Δεν έχουν όλες την δύναμη και την θέληση της Τάνιας…. Ούτε παρουσιάζεται πάντα ο νέος και ο όμορφος άντρας που είναι έτοιμος να αγαπήσει αυτό που βλέπει και να γίνει ο σύντροφος άνευ όρων σε αυτό το ταξίδι…. Δεν κλείνει ο κύκλος όπως επιθυμούμε ακόμη και αν αγνοήσει κάποιος επιδεικτικά όλες τις συμβατικότητες των πρέπει και των μη…. Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο και με την παγίδα του έγγαμου βίου και διαπροσωπικών σχέσεων ενός ζευγαριού… Αυτή είναι πάντα εκεί και τους περιμένει … είναι θέμα χρόνου να κάνουν το λάθος βήμα και να πέσουν μέσα…
Κάκια Ξύδη - Ντέπη Στενού
            Πολλοί αναρωτιούνται ακόμη αν υπάρχει ο πλατωνικός έρωτας… Μα ναι υπάρχει … Αλλά μόνο μεταξύ συζύγων… Ειδικά μετά από ένα πολυετή έγγαμο βίο… Άνθρωποι που συμβιώνουν δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο άνθρωποι που εξουσιάζουν και άνθρωποι που εξουσιάζονται, κατά τον Τουχολσκι Κουρτ… Αυτή είναι και η σχέση της Τάνιας με τον Στέφανο όλα τα χρόνια του έγγαμου βίου τους…. Σχέση Εξουσιαστή και εξουσιαζόμενου… Φαίνεται πως ο Μπακούνιν έχει απόλυτο δίκιο όταν συμβουλεύει πως για να κρατήσεις δίπλα σου τη γυναίκα, χρειάζεται συνέχεια να κάνεις αστεία, να ραδιουργείς και να φοβίζεις … και δυστυχώς μάλλον οι άντρες τον έχουν μελετήσει πολύ καλά … Γι αυτό δεν νομίζω ότι είναι αλήθεια ότι οι σύζυγοι, μόλις δουν μια ωραία γυναίκα, ξεχνούν πως είναι παντρεμένοι. Απεναντίας, τότε ακριβώς το θυμούνται ….ο καθένας με τον δικό του τρόπο … Για μια έξυπνη και δυναμική γυναίκα όμως όπως η Τάνια, οι άνδρες δεν είναι πρόβλημα, για μια γυναίκα σαν την Τάνια οι άνδρες είναι η λύση ….και αυτήν τη λύση βρήκε …στο πρόσωπο ενός άλλου άντρα… νεώτερου από αυτήν, γοητευτικού και πρόθυμου να ζήσει το όνειρο μαζί της… Είναι και αυτός ένας βασικός λόγος που θα πρότεινα ανεπιφύλακτα σε κάθε άνδρα να διαβάσει «το ταξίδι στη ομίχλη»… Διαβάζοντάς το θα πάρουν πολλές απαντήσεις γι’ αυτό το αίνιγμα …που λέγεται γυναίκα… και τον τρόπο να πλησιάζουν στην λύση του…
Ο Χρίστος Ρενιέρης με την υπέροχη φωνή του μας
ταξίδεψε μουσικά
            Είναι πολύ περίεργο μάλιστα, που ενώ οι άντρες μας θεωρούν ένα άλυτο μυστήριο… πάντα ξέρουν πως πρέπει να χειριστούν την κατάσταση για να φέρουν με τα νερά τους μια γυναίκα… Όπως ο Στέφανος που δεν καταθέτει εύκολα τα όπλα… Έχει την απαραίτητη πείρα… και είναι αποφασισμένος να κρατήσει τα κεκτημένα του… Ξέρει ότι δεν χρειάζεται να πεις σε μια γυναίκα ότι είναι ωραία: Αρκεί να της πεις ότι πάνω στη γη δεν υπάρχει άλλη σαν κι αυτήν… και αμέσως θα ανοίξουν όλες οι πόρτες …. Είναι έτοιμη να συγχωρήσει επιστρέψει… να δώσει μια ακόμη ευκαιρία…. Προσπάθειες που όμως μπορεί να αποβούν και μάταιες… μιας και δεν κρατάνε αλυσίδες τον γάμο. Κλωστές τον κρατάνε, αμέτρητες κλωστές, που με τα χρόνια δένουν τους ανθρώπους ….ή σπάνε…. Είναι που όσο περνούν τα χρόνια μαθαίνεις ότι είναι εξίσου δύσκολο να ζεις με αυτόν που αγαπάς, όσο και το να αγαπάς αυτόν με τον οποίο ζεις … Ο άνδρας χάνει το ενδιαφέρον για τη γυναίκα η οποία τον αγαπά πάρα πολύ εύκολα και το αντίθετο. Όπως φαίνεται στον έρωτα τα πράγματα είναι παρόμοια με την ευεργεσία: εκείνος που δεν μπορεί να την ανταποδώσει γίνεται αχάριστος…. Και όταν αυτό το ανακαλύπτεις μαζί με τις γκρίζες τρίχες …όπως η Τάνια… τότε γίνεται ακόμη πιο οδυνηρό, καθώς νιώθεις να βαραίνεις από τα χρόνια πέρασαν …
            Χαμογέλασα πικρά καθώς σκέφτηκα ξαφνικά άθελά μου πως … «Αν αυτήν την γκρίζα τρίχα την είχα ανακαλύψει στο πέτο του συζύγου μου… η πρώτη μου σκέψη θα ήταν: Αν είναι κάποιας άλλης, θα τον σκοτώσω. Αν είναι δική μου, θα σκοτωθώ…».
Το κολάζ έφτιαξε με πολύ αγάπη η Ντόρα Μανατάκη
            Η Τάνια ευτυχώς αποδείχθηκε πιο ψύχραιμη και ρεαλίστρια… Τελικά δεν έχει καμιά σημασία ποιός ήσουν μέχρι χτες και πόσο βαρύ είναι το φορτίο σου. Από τη στιγμή που θα πάρεις την απόφαση να αλλάξεις τη ζωή σου υπάρχει μια δύναμη που θα σε φροντίσει και θα σε καθοδηγήσει. Μια στιγμή χρειάζεται για να ξαναθυμηθείς όλη σου τη δύναμη, μια στιγμή για να εμπιστευτείς ξανά, μια στιγμή για να στείλεις μια προσευχή ψηλά, μια στιγμή είναι όλο αυτό που χρειάζεσαι… Πίσω από κάθε φόβο υπάρχει μια επιθυμία και πίσω από κάθε επιθυμία υπάρχει ένας δρόμος.
            Όταν λες φοβάμαι να μιλήσω μπροστά σε πολύ κόσμο, πίσω από αυτό είναι εμφανές ότι κρύβεται η επιθυμία σου να μπορέσεις να το κάνεις. Και πίσω από αυτήν κρύβεται η ικανότητα σου να το επιτύχεις. Και όλες μας οι επιθυμίες σχετίζονται με τα ταλέντα μας και με τις δεξιότητες μας. Για την ακρίβεια όχι όλες, μόνο οι επιθυμίες τις καρδιάς μας, γι αυτό και δεν πρόκειται να επιθυμήσουμε κάτι που δεν έχουμε τα ταλέντα και τις ικανότητες να το πραγματοποιήσουμε. Μόνο που η μεγάλη μας επιθυμία βρίσκεται στο ίδιο σακούλι με το μεγάλο μας φόβο.
Ευχαριστώ πολύ όλους τους φίλους για την παρουσία τους.
            Για να πάρεις αυτό που θέλεις περνάς μέσα από αυτό που φοβάσαι και το πιο σημαντικό δεν είναι αυτό που κατακτάς αλλά αυτό που γίνεσαι καθώς μπαίνεις στη δράση και ξεπερνάς τους φόβους σου προκειμένου να κατακτήσεις τα όνειρα σου. Γενναίος δεν είναι αυτός που δεν φοβάται τίποτα, γιατί γενναιότητα είναι να φοβάσαι, αλλά παρόλα αυτά να κάνεις το βήμα και να μην αφήνεις τους φόβους σου να ορίζουν τη ζωή σου.
            Αυτό είναι το μάθημα ζωής που μας δίνει η Κάκια Ξύδη μέσα από την Τάνια, την Ηρωίδα του μυθιστορήματός της «Ταξίδι στην Ομίχλη». Ένα ταξίδι που σε συνεπαίρνει από το πρώτη σελίδα μέχρι την τελευταία με τον ίδιο ενθουσιασμό …!!! Θα ήθελα για μια ακόμη φορά να συγχαρώ την Κάκια και να την ευχαριστήσω γι αυτήν την μοναδική εμπειρία της ανάγνωσής του… 
         Σας ευχαριστώ και σας εύχομαι καλό ταξίδι στις σελίδες του…
Ντέπη Στενού
Art Express


* Τα βιβλία κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Οσελότος.
Μπορείτε επίσης να τα παραγγείλετε και από μένα την ίδια 
στο τηλ. 210 2230206 ή με μήνυμα, εδώ ή στο facebook.

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

Η ώρα της Ανάστασης φτάνει...





«Η ώρα της Ανάστασης φτάνει, θα φορέσω τα καινούργια κόκκινα λουστρίνια, το φόρεμά μου που περιμένει ατσαλάκωτο στην κρεμάστρα απέναντι, το λευκό καλσόν και την λευκή ζακέτα, θα πάρω και την λαμπάδα της νονάς μου και θα ακολουθήσω τους μεγάλους στην Ανάσταση. Έχω μεγάλη αγωνία μην τυχόν και με πάρει ο ύπνος, θέλω να είμαι έτοιμη μόλις χτυπήσει η καμπάνα και μετά να είμαι από τους πρώτους που θα πάρουν το Άγιο Φως, από το χέρι του παπά μόλις βγει στην Ωραία Πύλη, ψάλλοντας το Χριστός Ανέστη».
Μνήμες παιδικές που δεν ξεθωριάζουν με τα χρόνια. Αναλογίζομαι πόσα παιδάκια σήμερα δεν έχουν ζήσει ούτε μία φορά αυτές τις όμορφες στιγμές και εύχομαι μέσα από τα βάθη στης ψυχής μου αυτό το ανέσπερο Φως της Ανάστασης να μπορέσει να δώσει χαρά σε όλες τις παιδικές ψυχούλες που περιμένουν εκείνη την ώρα. Είθε να φωτίσει και τις δικές μας καρδιές, να τις μαλακώσει και να μας φέρει τη συμπόνια για τον συνάνθρωπο που υποφέρει. Ας προσπαθήσουμε να κοινωνήσουμε τη χαρά, αυτή την Ανάσταση, έστω σε έναν άνθρωπο που ζει μόνος, ας δώσουμε τροφή έστω σε έναν πεινασμένο, ας βοηθήσουμε να δει το ελπιδοφόρο μήνυμα που φέρνει το Άγιο Φως έστω και ένας απογοητευμένος. Καλή Ανάσταση!

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS