Αποχαιρετώντας το 2016
Λίγο πριν την εκπνοή αυτής της καθοριστικής για μας χρονιάς, της χρονιάς που μπήκαμε στον εκδοτικό χώρο με τις εκδόσεις νέα Πνοή, θέλω να σας παρουσιάσω μια άλλη ιδιότητα του γιου μου Δημήτρη Καραναστάση. Αυτή του ποιητή.
Με πολλή χαρά και υπερηφάνεια σας παρουσιάζω ένα από τα πρώτα του ποιήματα:
Φούσκες
Ροζ, μπλε, πράσινες
φούσκες πετούν στον αέρα
Κοιτάζω με
απροσμέτρητη ηδονή τα ιριδίζοντα
Χρώματα που λάμπουν
στη λεία επιφάνειά τους
Την γεμάτη χάρη και
λεπτότητα απέριττη κίνηση
Του σύννεφου όμοια την
ώρα που το αγγίζει με
Μητρική στοργή ο
πατέρας ήλιος λίγο πριν χαθεί
Στα βάθη κάποιου λουλουδιασμένου
ορίζοντα
Ναι, απολαμβάνω τις
φούσκες
Ιδίως τις
αρωματισμένες
Η απόλαυση όμως αυτή δεν
συγκρίνεται ούτε
Στο ελάχιστο με αυτή
που θα λάβω σε
Μια μόνο στιγμή, τη
στιγμή που
Περιμένω ευλαβικά
σχεδόν
Τη στιγμή που αυτές
Θα σκάσουν
Και δεν θα
Πετούν
Πια
Δημήτρης Καραναστάσης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου