Η ώρα της Ανάστασης φτάνει...

«Η ώρα της Ανάστασης φτάνει, θα φορέσω τα καινούργια κόκκινα λουστρίνια, το φόρεμά μου που περιμένει ατσαλάκωτο στην κρεμάστρα απέναντι, το λευκό καλσόν και την λευκή ζακέτα, θα πάρω και την λαμπάδα της νονάς μου και θα ακολουθήσω τους μεγάλους στην Ανάσταση. Έχω μεγάλη αγωνία μην τυχόν και με πάρει ο ύπνος, θέλω να είμαι έτοιμη μόλις χτυπήσει η καμπάνα και μετά να είμαι από τους πρώτους που θα πάρουν το Άγιο Φως, από το χέρι του παπά μόλις βγει στην Ωραία Πύλη, ψάλλοντας το Χριστός Ανέστη».

Μνήμες παιδικές που δεν ξεθωριάζουν με τα χρόνια. Αναλογίζομαι πόσα παιδάκια σήμερα δεν έχουν ζήσει ούτε μία φορά αυτές τις όμορφες στιγμές και εύχομαι μέσα από τα βάθη στης ψυχής μου αυτό το ανέσπερο Φως της Ανάστασης να μπορέσει να δώσει χαρά σε όλες τις παιδικές ψυχούλες που περιμένουν εκείνη την ώρα. Είθε να φωτίσει και τις δικές μας καρδιές, να τις μαλακώσει και να μας φέρει τη συμπόνια για τον συνάνθρωπο που υποφέρει. Ας προσπαθήσουμε να κοινωνήσουμε τη χαρά, αυτή την Ανάσταση, έστω σε έναν άνθρωπο που ζει μόνος, ας δώσουμε τροφή έστω σε έναν πεινασμένο, ας βοηθήσουμε να δει το ελπιδοφόρο μήνυμα που φέρνει το Άγιο Φως έστω και ένας απογοητευμένος. Καλή Ανάσταση!