Πριν λίγες μέρες ήρθε μια φίλη και μου είπε έντρομη "Μια δασκάλα είπε στα παιδιά της τάξης της ότι δεν υπάρχει Άγιος Βασίλης... Επιτρέπετε αυτό το πράγμα;". Συμφώνησα μαζί της και αμέσως μου ήρθε στο μυαλό το παραμύθι του φίλου μου του Λευτέρη Αρμελινού και θέλω σήμερα να σας το παρουσιάσω. Αξίζει τον κόπο να αφιερώσετε λίγο από τον χρόνο σας για να το διαβάσετε!!!
Το έθιμο
του Αϊ Βασίλη
του Λευτέρη Χ. Αρμελινού
Μια φορά κι’ ένα
καιρό…
Bρισκόμαστε στο
χιονισμένο χωριό του Αϊ Βασίλη…
Μέσα στο γραφείο του, στο τζάκι, στοίβα τα μεγάλα κούτσουρα, στέλνουν τη ζέστη τους στα παιδάκια που τον βοηθάνε να ανοίξουν και να διαβάσουν τα χιλιάδες γράμματα των παιδιών, που υπάρχουν μέσα στον σάκο, και έχουν έρθει από όλα τα μέρη του κόσμου…
Μέσα στο γραφείο του, στο τζάκι, στοίβα τα μεγάλα κούτσουρα, στέλνουν τη ζέστη τους στα παιδάκια που τον βοηθάνε να ανοίξουν και να διαβάσουν τα χιλιάδες γράμματα των παιδιών, που υπάρχουν μέσα στον σάκο, και έχουν έρθει από όλα τα μέρη του κόσμου…
Είναι η εποχή που το
κάθε παιδάκι από όλα τα μέρη της γης,
στέλνει στον αγαπημένο του Άγιο, ένα γράμμα γραμμένο από το δικό του χεράκι,
ζητώντας του να του στείλει ένα δωράκι, όπως είναι το έθιμο κάθε χρόνο αυτές
τις Άγιες μέρες...
Απ’ το παράθυρο
βλέπουν το χειμωνιάτικο τοπίο, με το πυκνό χιόνι να έχει ντύσει με τον λευκό
μανδύα του, τους δρόμους, τα σπίτια, και τα μεγάλα έλατα…
Αμέτρητα τα
παιχνίδια του ζητάνε τα χιλιάδες
παιδάκια απ’ όλο τον κόσμο…
Μπάλες, κούκλες,
ποδήλατα, αυτοκινητάκια, επιτραπέζια, ηλεκτρονικά, και άλλα πολλά είναι μέσα
στις επιθυμίες τους…
Ο Αϊ Βασίλης με τους
βοηθούς του, τα αγοράκια και τα κοριτσάκια του χωριού που έχει κοντά του, τα
σημειώνει, και προσπαθεί να τα στείλει στην διεύθυνση της χώρας που κατοικεί το
κάθε παιδάκι.
Είναι ένα έθιμο που
αγαπούν πολύ τα παιδάκια, ξεκίνησε πριν πολλά χρόνια στο χιονισμένο χωριό του
Αϊ Βασίλη, που αγαπούσε τα παιδάκια και τους έδινε δώρα, και συνεχίζεται μέχρι
σήμερα, να παίρνουν τα παιδάκια δώρα με τον ερχομό του νέου χρόνου που
γιορτάζει ο Άγιος...
Το ίδιο όμως αγαπητό είναι το έθιμο και για τους μεγάλους, γιατί γεμίζει χαρά τα παιδάκια τους και τα εγγονάκια τους.
Το ίδιο όμως αγαπητό είναι το έθιμο και για τους μεγάλους, γιατί γεμίζει χαρά τα παιδάκια τους και τα εγγονάκια τους.
Υπάρχει όμως κάτι που
εντυπωσιάζει τα παιδάκια που βοηθούν τον Αϊ Βασίλη…
Αυτό είναι τα πολλά
γράμματα που έχουν στείλει παιδάκια από διάφορα μέρη του κόσμου, που δε ζητούν
παιχνίδια γιατί δεν τα ξέρουν…
Δεν έχουν, γιατί οι γονείς τους δε μπορούν να τους τα αγοράσουν επειδή είναι πολύ φτωχοί και δεν έχουν χρήματα ούτε να αγοράσουν τρόφιμα…
Δεν έχουν, γιατί οι γονείς τους δε μπορούν να τους τα αγοράσουν επειδή είναι πολύ φτωχοί και δεν έχουν χρήματα ούτε να αγοράσουν τρόφιμα…
Δεν έχουν ούτε ρούχα
ούτε παπούτσια…. Σε πολλά μέρη της Αφρικής δεν έχουν ούτε καν νερό και φάρμακα… για να γίνονται καλά όταν
αρρωσταίνουν.
Σε κάποιο γράμμα ένα
κοριτσάκι γράφει στον Αϊ Βασίλη: «…είμαι επτά ετών και για να πάω σχολείο περπατώ κάθε μέρα δυο ώρες…»
Ένα αγοράκι οκτώ ετών από την Συρία, γράφει: «…εδώ έχουμε πόλεμο… το σχολείο μας το γκρέμισε μια βόμβα… τα λίγα παιδάκια μαζευόμαστε σε ένα υπόγειο και κάνουμε μάθημα…»
Ένα αγοράκι οκτώ ετών από την Συρία, γράφει: «…εδώ έχουμε πόλεμο… το σχολείο μας το γκρέμισε μια βόμβα… τα λίγα παιδάκια μαζευόμαστε σε ένα υπόγειο και κάνουμε μάθημα…»
Ένα κοριτσάκι και ένα
αγοράκι αδέρφια, από τις Φιλιππίνες, που πριν λίγο καιρό πέρασε εκείνος ο
φοβερός τυφώνας που κατέστρεψε τα σπίτια τους και τα σχολεία τους, γράφουν στον
Αϊ Βασίλη: «εμείς Άγιε μας Βασίλη δε θέλουμε παιχνίδια, θέλουμε και σε
παρακαλούμε αν μπορέσεις να μας βρεις τον παππού μας που χάθηκε στην
καταστροφή…»
Στα τρία λοιπόν αυτά
γράμματα από τα χιλιάδες που του έστειλαν, στάθηκε ο Αϊ Βασίλης
προβληματισμένος, και σκεφτότανε σοβαρά. Έβαλε λοιπόν ένα από τα παιδάκια να τα
διαβάσουν δυνατά, για να τα ακούσουν και να τα καταλάβουν όλα τα παιδάκια που
βρίσκονταν μέσα στο ζεστό σπίτι, επειδή ο ίδιος, ήταν πολύ ηλικιωμένος και ούτε τα μάτια του, ούτε
τα αφτιά του τον βοηθούσαν…
Όλοι σοβαρεύτηκαν και
σκεπτόντουσαν τη δύσκολη κατάσταση που αντιμετώπιζαν πολλά μικρά παιδάκια σε
μακρινές χώρες.
Τότε όλα τα παιδάκια μαζί παρακάλεσαν τον
Αϊ Βασίλη που ήταν τόσο καλός, να κάνει κάτι γι’ αυτά τα
παιδάκια που υποφέρουν και δε ζητούν παιχνίδια, αλλά άλλη βοήθεια.
Σκέφτηκε λοιπόν,
σκέφτηκε ο καλός Αϊ Βασίλης, και με τη
βοήθεια των παιδιών που είχε κοντά του πήρε τη μεγάλη απόφαση…
Ζήτησε και έμαθε από
το διαδίκτυο, ποιο κράτος έχει τον πιο δυνατό αρχηγό, και έχει και τα πιο πολλά
χρήματα, και έβαλε μπρος το μεγάλο σχέδιο.
Μπήκε λοιπόν σε ένα
μεγάλο στρατιωτικό αεροπλάνο, που χωρούσε το έλκηθρό του με δώδεκα ρωμαλέα
σκυλιά, εκπαιδευμένα να αντέχουν σε όλες τις καιρικές συνθήκες, κρύο, χιόνια
αλλά και ζέστη, και ξεκίνησε για τη μακρινή Αμερική, να συναντήσει τον μεγάλο
αρχηγό και του πει το πρόβλημα…
Πέρασε πάνω από τον
ατλαντικό ωκεανό, που τα μεγάλα κύματα φάνταζαν σα μικρά βουνά μέσα στη μπλε
θάλασσα, και μετά από πολλές ώρες κουραστικού ταξιδιού, φτάσανε στη μεγάλη
χώρα…
Είχαν όμως ακόμη πολύ
δρόμο για να φτάσουν εκεί ακριβώς που κατοικούσε ο μεγάλος αρχηγός…Πέρασαν λοιπόν με το
έλκηθρο χιονισμένα βουνά και δάση, λίμνες, ποτάμια, γεφύρια, καταπράσινες
πεδιάδες, αλλά και μέρη με πολύ ζέστη, κάνοντας χαρούμενους μικρούς και
μεγάλους, που έκπληκτοι έβλεπαν τον Αϊ Βασίλη με το έλκηθρό του και τα πανάξια
σκυλιά του, που τελικά έφτασαν κουρασμένα στον προορισμό τους…
Σταμάτησαν λοιπόν,
μπρος από ένα λευκό παλάτι με μεγάλους καταπράσινους κήπους, και με πολλά
σιντριβάνια γύρω-γύρω.
Ο μεγάλος αρχηγός τον
υποδέχτηκε με χαρά βλέποντάς τον με την κατακόκκινη στολή του, τον σκούφο του,
και την σεβάσμια κάτασπρη γενειάδα του…
Τον καλωσόρισε και τον άκουσε με προσοχή, ενώ τα κουρασμένα σκυλιά
ξεκουράζονταν σε ένα ωραίο χώρο με τροφή και νερό…
Ο αρχηγός κατάλαβε
αυτά που του είπε ο Αϊ Βασίλης, και αμέσως αποφάσισε να βοηθήσει.
Έδωσε λοιπόν εντολή
για τα παιδάκια της Αφρικής, να αποκτήσουν ρούχα, παπούτσια, φαγητό, νερό και
φάρμακα, για να γίνουν όλα καλά και να μην υποφέρουν.
Για το κοριτσάκι που
πηγαίνει με τα πόδια σχολείο, και για όλα τα παιδάκια της χώρας του, έδωσε
εντολή να φτιαχτεί ένα σχολείο μέσα στο χωριό τους για μην αναγκάζονται τα
παιδιά να ταλαιπωρούνται για να μάθουν γράμματα…
Για το πολύ σοβαρό
πρόβλημα στην Συρία που βρίσκεται σε πόλεμο, και τα παιδιά κάνουν μάθημα στο
υπόγειο, κανόνισε να φιλιώσουν αυτοί που μαλώνουν, και έτσι να έχουν Ειρήνη,
δηλαδή να αγαπήσουν μεταξύ τους, και να μη πέφτουν βόμβες που κάνουν τη μεγάλη
καταστροφή, και να προοδεύσουν ξανά από
'δω και πέρα.
Όσο για τις Φιλιππίνες, που πέρασε ο καταστροφικός τυφώνας και χάθηκαν τα σπίτια, αλλά και πολλοί άνθρωποι, τους έστειλε ένα ηλεκτρονικό μηχάνημα, που όταν πλησιάζει ο τυφώνας, έχει ένα σύστημα που ειδοποιεί τις αρχές, και οι αρχές ειδοποιούν τον κόσμο, να μπει σε καταφύγια για να μη χαθούν τουλάχιστον ανθρώπινες ζωές.
Όσο για τις Φιλιππίνες, που πέρασε ο καταστροφικός τυφώνας και χάθηκαν τα σπίτια, αλλά και πολλοί άνθρωποι, τους έστειλε ένα ηλεκτρονικό μηχάνημα, που όταν πλησιάζει ο τυφώνας, έχει ένα σύστημα που ειδοποιεί τις αρχές, και οι αρχές ειδοποιούν τον κόσμο, να μπει σε καταφύγια για να μη χαθούν τουλάχιστον ανθρώπινες ζωές.
Επίσης, για τον
παππού που είχαν χάσει τα δυο αδερφάκια,
τον βρήκαν σε ένα νοσοκομείο λίγο μακριά και αφού τον έκαναν καλά τον γύρισαν
στο σπίτι που με πολύ χαρά τον δέχτηκαν τα εγγονάκια του…
Η αποστολή του Αϊ
Βασίλη πέτυχε, και όλα τα προβλήματα λύθηκαν με αγάπη, με καλή συζήτηση και
συνεννόηση, χωρίς μαλώματα…
Ευχαριστημένος ανέβηκε στο έλκηθρό
του και αφού ευχαρίστησε τον μεγάλο αρχηγό του κράτους, για όσα έκανε για τους
ανθρώπους που είχαν ανάγκη, ξεκίνησε για το ταξίδι της επιστροφής, παίρνοντας
και την υπόσχεσή του ότι θα βοηθούσε πάλι όταν θα υπήρχε ανάγκη, και ότι δε θα
τους ξεχνούσε ποτέ!..
Πίσω στο χωριό του
τον υποδέχτηκαν με χαρά όλοι οι κάτοικοι, αφού είχαν μάθει για όσα πέτυχε με την καλή του την καρδιά, και
αφού ξεκουράστηκε, από την επόμενη μέρα συνέχισε με τα παιδιά βοηθούς του, το
συνηθισμένο έργο του στα γράμματα και δωράκια που έπρεπε να στείλει στα παιδιά
όλου του κόσμου.
Πέντε αγαπημένα
ξαδερφάκια Ελληνόπουλα, πολύ καλά παιδιά, τα τρία που ζουν στη Ρουμανία και τα
δυο στην Ελλάδα, διάβασαν αυτή την ιστοριούλα και κατάλαβαν ότι όλα τα
προβλήματα λύνονται με ΑΓΑΠΗ…
Και ότι ο καλός Αϊ Βασίλης κρατάει ένα έθιμο χιλιάδες χρόνια, σε κάθε χώρα, και μπαίνει μέσα στα σπίτια μας αυτές τις γιορτινές μέρες, ο ίδιος, ή κάποιος εκπρόσωπός του για τα μεγαλύτερα παιδάκια που καταλαβαίνουν περισσότερα, αλλά με την ίδια μορφή και τον ίδιο σκοπό…
Και ότι ο καλός Αϊ Βασίλης κρατάει ένα έθιμο χιλιάδες χρόνια, σε κάθε χώρα, και μπαίνει μέσα στα σπίτια μας αυτές τις γιορτινές μέρες, ο ίδιος, ή κάποιος εκπρόσωπός του για τα μεγαλύτερα παιδάκια που καταλαβαίνουν περισσότερα, αλλά με την ίδια μορφή και τον ίδιο σκοπό…
Την ΑΓΑΠΗ και τη ΧΑΡΑ, αυτές τις μέρες πρέπει
να δίνει αλλά και παίρνει ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
σε όλα τα μέρη της γης, αρκεί να προσπαθεί και είναι καλά, και να προοδεύει στο
σχολείο, και αύριο που θα μεγαλώσει, στη δουλειά και στην οικογένειά του, που
με τη σειρά της συνεχίζει το σπουδαίο αυτό έθιμο στη κάθε χώρα!..
Και ζήσανε όλοι καλά
και σεις καλλίτερα, με την ευχή
ΠΑΝΤΑ ΚΑΛΗ
ΝΕΑ ΧΡΟΝΙΑ!!!
Ένας από τους χιλιάδες
Παπουδοαγιοβασίληδες του
κόσμου,
ο παππούς
Λευτέρης Χ. Αρμελινός
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου