Η Ενωση Γυναικών Κύθνου υποδέχεται τη Σέβη Τηλιακού

ΕΝΩΣΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΚΥΘΝΟΥ – ΟΜΙΛΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ UNESCO ΠΕΙΡΑΙΑ 

ΕΙΚΑΣΤΙΚΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΚΥΘΝΟΣ 2013

 

Υπό την αιγίδα του Ομίλου για την UNESCO Νομού Πειραιώς και Νήσων πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία η ομαδική έκθεση εικαστικών στο νησί των Κυκλάδων, την Κύθνο. Η έκθεση διοργανώθηκε, πριν από λίγες μέρες, από την Ένωση Γυναικών Κύθνου, στο Ξενοδοχείο ΚΥΘΝΟΣ BAY. 

Η θεματολογία της εικαστικής αυτής παρέμβασης ήταν πλουσιότατη με θέματα κάθε λογής : εικαστικές εφαρμογές, τοπία, θαλασσογραφίες, αγιογραφίες, γλυπτά και κοσμήματα.

“Οι καλλιτέχνες χάραξαν το προσωπικό τους στίγμα στο μωσαϊκό της Τέχνης : Διαφορετικές τεχνοτροπίες και τεχνικές, ωραίες δημιουργίες, κόσμησαν την αίθουσα του Ξενοδοχείου ΚΥΘΝΟΣ BAY, δίνοντας παράλληλα χρώμα και άρωμα πολιτισμού στο πανέμορφο και γραφικό νησί των Κυκλάδων και χαρίζοντας στους κατοίκους και στους επισκέπτες του καλοκαιριού μια νότα δροσιάς”, τόνισε ο Πρόεδρος του Ομίλου για την UNESCO Νομού Πειραιώς και Νήσων και Αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Ομίλων Συλλόγων Κέντρων UNESCO (WFUCA) Υπεύθυνος για την Ευρώπη και τη Βόρεια Αμερική κ. Ιωάννης Μαρωνίτης.
Τέλος, κατά τη διάρκεια της έκθεσης, οι παρευρισκόμενοι είχαν την ευκαιρία να παρακολουθήσουν την παρουσίαση του ιδιαίτερου και ξεχωριστού βιβλίου της κ. Σέβης Τηλιακού με τίτλο Τα όνειρα τα πλέκεις με το βελονάκι, από την κ. Κάκια Ξύδη. Πηγή: http://www.unescopireas.gr/el/politistika/eikastika-kai-logotexnika-themata/politistikes-ekdiloseis/1323-enosi-gunaikon-kuthnou-omilos-gia-tin-unesco-peiraia-eikastiko-kalokairi-kuthnos-2013-.html

            

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΑΚΙΑΣ ΞΥΔΗ

ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΣΕΒΗΣ ΤΗΛΙΑΚΟΥ

«ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΤΑ ΠΛΕΚΕΙΣ ΜΕ ΒΕΛΟΝΑΚΙ»

ΚΥΘΝΟΣ 10/8/2013

 Φίλες και φίλοι καλησπέρα σας,

Είναι ιδιαίτερη η μέρα για μένα σήμερα.

Πρώτον επειδή έχω την τιμή να μιλήσω για ένα πολύ αγαπημένο μου πρόσωπο, μια πολυτάλαντη γυναίκα, ένα τρυφερό και δυναμικό άνθρωπο όπως είναι η Σέβη Τηλιακού, και την ευχαριστώ πολύ που μου εμπιστεύτηκε αβλεπί αυτό το ρόλο. Και δεύτερον γιατί αυτή η παρουσίαση γίνεται στο αγαπημένο μου νησί, που εδώ και τέσσερα χρόνια έχει γίνει και δικός μου τόπος και νιώθω πολύ όμορφα γι αυτό. Η Κύθνος, γυναίκα κοσμοπολίτισσα και οικογενειάρχης, ανοίγει την αγκαλιά της για όλο και περισσότερο κόσμο. Απευθύνεται σε αυτούς που αγαπούν την ηρεμία, την φύση, την αλήθεια αλλά και τα γράμματα, τις τέχνες και τον πολιτισμό.

Όταν συνάντησα πρώτη φορά την Σέβη Τηλιακού ένα δέος και μια ταραχή με κατέλαβε εμπρός της. Μικρό μαθητούδι αισθάνθηκα μπρος στη δασκάλα του. Όμως εκείνη με αγκάλιασε, με την μεγαλοψυχία, την τρυφερότητα, την ευγένεια και το ανοιχτό μυαλό που έχει και δημιουργήθηκε μια πολύ όμορφη φιλία ανάμεσά μας.

Την Σέβη Τηλιακού την γνωρίζει όλη η Ελλάδα και όχι μόνο… Τη γνωρίζει, πρωτίστως, από τα τραγούδια της. Ποιος δεν σιγοψιθύρισε το Μάθημα Σολφέζ, το κορίτσι του Μάη, Κρίμα το μπόι σου, Πάλι θα κλάψω ή το Mammy blue. Τα τραγούδια πάρα πολλά και όλα επιτυχίες που έχουν συντροφεύσει τις ιδιαίτερες στιγμές μας. Ποιος δεν αγάπησε, δεν ερωτεύτηκε και δεν αφιέρωσε τα τραγούδια της; Ποιος αρνείται ότι κάπου, κάποτε, δύο ψυχές ενώθηκαν χάρη στα τρυφερά λόγια που βγήκαν από τη δική της καρδιά και έγιναν μελωδία που εξύψωσε έναν έρωτα;

Η Σέβη όμως δεν επαναπαύθηκε στις δόξες της, αλλά το αντίθετο. Είναι πάντα μάχιμη, μια αγωνίστρια της ζωής που συνεχίζει να μας προσφέρει την έμπνευσή της. Τα όνειρά μας που άλλοτε τα έκανε τραγούδια τώρα πόντο- πόντο τα πλέκει με το βελονάκι.

 Η πολυτάλαντη και πολυγραφότατη Σέβη Τηλιακού γεννήθηκε από καλλιτεχνική οικογένεια  στην Αθήνα. Έζησε όμως  τα παιδικά και νεανικά της χρόνια σε ένα άλλο νησί του Αιγαίου την πανέμορφη Ρόδο, στην αγαπημένη της Ροδοπούλα, όπως της αρέσει να λέει. Εκεί, τελείωσε τη σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων και μετά, σα μαγνήτης την τραβούσαν τα σύννεφα και εκείνη, βάλθηκε να τα καθυποτάξει. Πέντε χρόνια υπήρξε ιπτάμενη αεροσυνοδός της Ολυμπιακής  Αεροπορίας ζώντας το όνειρό της, απολαμβάνοντας κάθε καλή και κακή στιγμή αυτής της ελκυστικής εμπειρίας της ζωής της. Από το 1967 και μετά αρχίζει να ασχολείται επαγγελματικά με τον στίχο. Έχει συνεργαστεί με κορυφαίους Έλληνες συνθέτες όπως ο Γιώργος Χατζηνάσιος,  o Ζακ Ιακωβίδης, ο Νίκος Βεντουράτος, o Τζικ Ναγκασιάν και ερμηνευτές όπως ο Πασχάλης, οι Ολύμπιανς, η Βίκυ Λέανδρος, η Μαρινέλλα, η Αλέκα Κανελλίδου, ο Δημήτρης Μητροπάνος και πολλοί άλλοι.

Η Σέβη Τηλιακού, όμως, ως ανήσυχο πνεύμα και έχοντας πολλά να δώσει ακόμη, το 2007 εκδίδει το πρώτο της βιβλίο με τίτλο «Όταν η μικρή μου αδελφή – Μια αληθινή ιστορία» και συνεχίζει με το «Βέρα στο βυθό» και «Αν είχες φύγει πιο νωρίς» το 2010. Kαι βρισκόμαστε όλοι εδώ σήμερα να  μιλήσουμε για το τελευταίο της βιβλίο με τίτλο «Τα όνειρα τα πλέκεις με το βελονάκι» που κυκλοφορεί εδώ και ένα περίπου χρόνο από τις εκδόσεις Έναστρoν.

Η Μελίνα, η Λουκία, η Βαλασία, η Χρυσή, η Ρηνιώ, γυναίκες ριγμένες στο καναβάτσο της ζωής χωρίς οδηγίες χρήσεως, προσπαθούν να επιβιώσουν ανεβαίνοντας η καθεμιά τον προσωπικό της Γολγοθά -γιατί φαντάζομαι το ξέρετε και από την δική σας ζωή- ποτέ τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται αρχικά. Μυστικά και ψέματα αρχίζουν να ξεθάβονται και μπλέκεται η ζωή των παλιών «φιληνάδων», όπως λέει χαρακτηριστικά η ίδια η Σέβη, με την σημερινή ζωή.

Η Μελίνα, η κεντρική ηρωίδα της Σέβης, παράλληλα με το συμμάζεμα της προσωπικής της ζωής, που πολλές φορές νομίζει ότι είναι θεατής της και την βλέπει από μακριά, από ένα καπρίτσιο της μοίρας ή από  ένα προδιαγεγραμμένο σχέδιο επιφορτίζεται με τον ρόλο του ανθρώπου που θα ξεδιαλύνει τα μυστήρια, θα δώσει ζωή στις σκιές, θα φέρει την τιμωρία στους άδικους και ιδιοτελείς, θα αναστήσει το δίκαιο και την αλήθεια παράλληλα με το στήσιμο της δικής της ζωή που όπως είπαμε παραπαίει. Έτσι καταφέρνει να εκπληρώσει το όνειρο της μητέρας της, της Λουκίας, για να συναντήσει την φίλη της τη Βαλασία, που βρίσκεται σε ένα άλλο νησί του Αιγαίου, την πανέμορφη Ρόδο και έχει να την δει σχεδόν 60 ολόκληρα χρόνια. Χρόνια τα οποία δεν υπήρξαν αρκετά για να την κάνουν να ξεθωριάσει μέσα της η αγάπη και η φιλία που ένιωθε γι αυτήν. 

Στην ουσία πρόκειται για δύο παράλληλες ιστορίες που μας δίνουν την ευκαιρία να διεισδύσουμε στην γυναικεία και πολλές φορές και στην αντρική ψυχολογία και στις δεύτερες σκέψεις που όλοι έχουμε και κρύβουμε καλά μέσα μας. Από τη μια έχουμε την ιστορία της Μελίνας, της νεαρής γυναίκας που επιλέγει να δραπετεύσει σαν τον κλέφτη από τη ζωή της, για να μπορέσει να επαναπροσδιορίσει τα δεδομένα της και από την άλλη, την ιστορία δύο γυναικών, της μητέρας της και της Βαλασίας που όπως είπαμε, η μοίρα τις χώρισε για εξήντα ολόκληρα χρόνια για να τις φέρει κοντά σε ένα τυχαίο γύρισμά της.

Μέσα από μια καταιγίδα δικών της συναισθημάτων και διλημμάτων, η Μελίνα θα καταλήξει τελικά στη διαπίστωση που θα σημάνει και την δική της προσωπική απελευθέρωση ότι:

«Η δική σου ζωή δεν έχει καμιά αξία, αν οι γύρω σου δεν έχουν ζωή. Ποτέ δεν θα νιώσεις ελεύθερη όσο αφήνεις στη φυλακή τους αυτούς που μπορείς να ελευθερώσεις».

Έτσι αποδέχεται το ρόλο του τιμωρού που της ορίζει η μοίρα και αψηφώντας αρχικά τα δικά της θέλω, ρίχνεται σε μια μάχη απελευθέρωσης των αόρατων δεσμών που έχουν τυλιχτεί καλά από το παρελθόν και φτάνουν μέχρι το παρόν αναλαμβάνοντας να γιατρέψει πληγές που έχουν κακοφορμίσει με το χρόνο.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με την σειρά που διαδραματίστηκαν. Η Βαλασία και η Λουκία ήταν δυο φίλες που… αλλά ας αφήσουμε λίγο την ίδια την Σέβη να μας διηγηθεί πώς αρχίζει η ιστορία:

«Η μητέρα μου από φόβο μη της πάρω τον αέρα, διηγείται η Λουκία στην κόρη της, είχε καταντήσει βασιλικότερη του βασιλέως που λένε! Αδέρφια δεν μούδωκε ο θεός, μοναχοκόρη με είχε, κι όλη της την παιδαγωγική της δεινότητα την εξαντλούσε σε μένα. Διαβάσματα το χειμώνα, σταυροβελονιά κι ανεβατό το καλοκαίρι, έτσι για να μαθαίνω και από νοικοκυροσύνη. Άκουγα τα ξεφωνητά των παιδιών που παίζανε στην γειτονική αλάνα και μαράζωνε η ψυχή μου. Για μένα η αλάνα ήτανε απαγορευμένη ζώνη. Τι να κάμω κι εγώ. Δυο στρέμματα χωράφι είχε το σπίτι μας γύρω γύρω. Τοφερνα δύο βόλτες και ξέδινα. Αν ήμουν και στα κέφια μου μάζευα στην ποδιά μου και τ’ αυγουλάκια που γεννούσαν οι κοτούλες μας στις γωνιές κάτω από τις φραγκοσυκιές και τις μολόχες.

-       Και η Βαλασία που κολλάει καλέ μαμά. Τόση αγάπη της είχες πια που την τραβολογάς στο νου σου τόσα χρόνια.

-       Εσύ δεν ξέρεις. Του ποδαριού φιλίες κάνετε σήμερα. Τότε ήταν άλλα χρόνια, Μελίνα. Οι φιλίες τότε δένανε και στους μικρούς και στους μεγάλους, σαν το γλυκό του κουταλιού, μυρωδάτες, γλυκές, σοροπιαστές, όχι σαν τώρα που σήμερα σ’ έχω φίλο, αύριο μήτε που σε ξέρω.

-          Μάλιστα κυρία Λουκία και λοιπόν;

-       Λοιπόν, απ’ τη μεριά του χωραφιού μας που έβλεπε στο σπίτι της, ήταν ένας ψηλός μαντρότοιχος. Απ την πίσω μεριά του, πυκνές καλαμιές. Το σπίτι ίσα που φαινόταν στο βάθος, ένα διώροφο βαμμένο κόκκινο, με άσπρα στολίσματα στα παράθυρα και γύρω γύρω κάτι πανύψηλες χουρμαδιές.

-          Φοίνικες δηλαδή…

-          Χουρμαδιές τις λέγαμε εμείς τότε. Κάθε απόγευμα λοιπόν που έβγαινα στο χωράφι να βολτάρω, η Βαλασία με περίμενε πίσω απ’ τον μαντρότοιχο. Ψηλός πρέπει νάτανε κι απ’ τη μεριά της γιατί μόνο το πρόσωπό της έβλεπα, σαν κομμένο κεφάλι ανάμεσα στα καλάμια, ακουμπισμένο πάνω στις χτισμένες πέτρες. Να σκεφτείς ότι για να τη φτάσω πάταγα πάνω στην κοτρώνα, που με χίλια ζόρια είχα κουβαλήσει επί τούτου κοντά στο μαντρότοιχο. Μόνο τις βροχερές χειμωνιάτικες μέρες το χάναμε αυτό το ραντεβού. Καθόμασταν που λες εκεί, φάτσα με φάτσα, με τον τοίχο ανάμεσά μας και τα λέγαμε με τις ώρες».

 Αυτή είναι μια από τις σκηνές του βιβλίου που προσωπικά ταυτίστηκα πολύ μιας και έχω γράψει κι εγώ κάτι παρόμοιο στο βιβλίο μου Σε ελεύθερη πτώση. Και η δική μου ηρωίδα καθόταν κλεισμένη στο σπίτι και άκουγε τα παιδιά που έπαιζαν στην πλατεία και προσπαθούσε να τα διακρίνει από τις γρίλιες των κλειστών παντζουριών.

Το βιβλίο της Σέβης Τηλιακού «Τα όνειρα τα πλέκεις με το βελονάκι» θα σας πάρει από το χέρι και θα σας οδηγήσει στα άδυτα μονοπάτια του μυαλού σας, θα παίξει με την αντίληψή σας, την υπομονή σας, θα σας συγκινήσει, θα κλάψετε, θα γελάσετε, θα θυμώσετε και στο τέλος θα ικανοποιήσετε το κοινό περί δικαίου αίσθημα που φωλιάζει μέσα σας.

Η γραφή της Σέβης Τηλιακού είναι στρωτή, ρέει φυσική και όταν  χρειάζεται γίνεται χειμαρρώδης, με χιλιάδες αναμνήσεις και εικόνες από τα παιδικά της χρόνια. Διεισδύει βαθιά στην ψυχολογία των ηρώων της και μας παρουσιάζει την ιστορία της με πολλές ανατροπές και απρόσμενες καταστάσεις. Παρελθόν, παρόν και μέλλον μπλέκονται  μέσα σε ένα περίτεχνο έργο τέχνης χωρίς να φεύγουν οι πόντοι από το πλεκτό και να δημιουργούνται τρύπες και κενά. 

Αυτό που μένει κλείνοντας το βιβλίο είναι ένα πικρό χαμόγελο και μια διαπίστωση. Ότι η γυναίκα μπορεί να είναι τα πάντα. Φίλη, κόρη, μάνα, ερωμένη, θύμα κάποιων καταστάσεων ή μιας εποχής, σκληρή, συμφεροντολόγα, αδιάφορη για τον πόνο που προκαλεί, αλλά και γυναίκα που διεκδικεί, ζητά και τελικά ορίζει τη μοίρα της και αυτό θα πρέπει να μας μείνει ως επισφράγισμα όλων των ανωτέρω. 

Σέβη μου, εύχομαι και αυτό σου το βιβλίο να ταξιδεύει με ούριους ανέμους και να βρίσκει απάνεμο λιμάνι στις καρδιές των αναγνωστών!

Ευχαριστώ πολύ την Ενωση Γυναικών Κύθνου και ιδιαίτερα την άξια πρόεδρο Ντίνα Αλαφούζου, τον κ. Ιωάννη Μαρωνίτη που με τίμησε με τον πρώτο έπαινο που παίρνω ως συγγραφέας και την κ. Σέβη Τηλιακού για την αγάπη και την εκτίμησή της στο πρόσωπό μου. Ηταν μια υπέροχη βραδιά σχεδιασμένη με πολλή αγάπη και μεράκι από όλες τις γυναίκες της Ενωσης σε συνεργασία με τον Όμιλο  Unesco. Εύχομαι η Κύθνος να μας χαρίσει πολλές τέτοιες βραδιές.