 |
Η μαμά μου Θεοδώρα, η αδελφή μου
Βασιλική κι εγώ το μωρό |
Ήρθα στον κόσμο ένα χειμωνιάτικο απόγευμα του Δεκέμβρη. Η μητέρα μου ετοιμαζόταν να φύγει
την επόμενη μέρα για την Αθήνα για να γεννήσει, όταν την έπιασαν οι πόνοι. Ο πατέρας μου βρισκόταν με μια παρέα φίλων για να φάνε ένα λαγό που ένας από αυτούς είχε σκοτώσει την προηγουμένη. Μόλις κατάλαβε η μητέρα μου ότι ήρθε η ώρα -ήμουν βλέπετε το δεύτερο παιδί της οικογένειας- (είχε κάνει και δύο αποβολές στο ενδιάμεσο), φώναξε την κατά πέντε χρόνια μεγαλύτερη αδελφή μου και της είπε: «Πήγαινε στον πατέρα σου, πες του να πάρει οινόπνευμα και βαμβάκι και να έρθει γρήγορα». Προφανώς αυτό ήταν το συνθηματικό για να καταλάβει περί τίνος επρόκειτο. Εκείνος, στεναχωρημένος που έχανε τον σπάνιο μεζέ, ειδοποίησε τους γιατρούς από την Σπάρτη και επέστρεψε όσο πιο γρήγορα μπορούσε στο σπίτι. Εν τω μεταξύ, χωρίς πολύ κόπο, εγώ, η βιαστική, είδα το φως της απερχόμενης μέρας μέσα από τα έμπειρα χέρια της μαμής γιαγιάς μου. Tο μόνο που έκαναν οι γιατροί όταν κατέφθασαν μετά από μια ώρα, ήταν να διαπιστώσουν την καλή υγεία μητέρας και παιδιού. Μετά, με πήρε η γιαγιά μου, με πήγε στο εικόνισμα, φώναξε την αδελφή μου και της είπε: «Κοίτα τι μικρούλικα ποδαράκια έχει». Έλεγαν, ότι το πρώτο πράγμα που έπρεπε να δουν τα αδέλφια από το νεογέννητο, ήταν τα ποδαράκια του, για να μην το ζηλέψουν. Η ώρα είχε περάσει και ένα ολόγιομο φεγγάρι φώτιζε τον χειμωνιάτικο ουρανό, όταν ξαφνικά το παιδί, δηλαδή εγώ, είχε εξαφανιστεί από την κούνια του. Ο θείος ο Ξενοφών, ο αδελφός του πατέρα μου, με είχε πάρει αγκαλιά με την κουβερτούλα μου, με έβγαλε στο φως του φεγγαριού και με … πότισε κρασί, για να γίνουν κόκκινα τα μάγουλά μου. Μόλις τον πήρε είδηση η θεία η Σταυρούλα άρχισε να τον χουγιάζει, όπως έκανε πάντα. Βλέπετε, εκείνη την εποχή έμεναν στο ίδιο σπίτι η γιαγιά Βασίλω με την ψυχοκόρη την Θανάσω, ο πατέρας μου ο Χαρίλαος με την μαμά μου τη Θεοδώρα και την αδελφή μου τη Βασιλική, η θεία Σταυρούλα με τον άντρα της τον θείο Ξενοφών, που αργότερα, με βάφτισε κιόλας –«Και το όνομα αυτής;», ρώτησε ο παπα-Γιώργης στην Αγιά Τριάδα: «Εξακουστή» (της άλλης γιαγιάς) «και Δήμητρα» (του παππού Δημοσθένη που είχε πεθάνει) είπε αυτός. «Δεν γίνεται να γράψουμε δύο ονόματα» είπε ο παπάς «ένα όνομα φτάνει», «Βαφτίζεται η δούλη του Θεού Εξακουστή, εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος».
28 σχόλια:
Αχ, μικρό μου έτσι μας προέκυψες; Βιαστικό αλλά πάντα μοναδικό...Καλορίζικο!
Ευχαριστώωω Νατασούλα μου!!!!
χα χα ετσι ε????
Τί εμπειρία κι αυτό, η γέννηση! :))
Καλημέρα Κάκια μου!!! Καλορίζικο!! :)
Εύχομαι ολόψυχα το νέο σου blog να είναι καλορίζικο και καλοτάξιδο στις θάλασσες του διαδικτύου!!!
Ευχαριστώ πολύ Μάγε μου!!!!
Σουζάνα μου, χαίρομαι που έφτασες μέχρι εδώ, φιλιά πολλά!!!
Δημητρούλα ... αυτό σου το κρατούσα για έκπληξη... είμαστε συνονόματες... μόνο που εγώ ποτέ δεν χρησιμοποίησα το Δήμητρα, ευχαριστώ για τις ευχές σου, φιλιά!!!
Ευχαριστώ Μαγδαλένα μου!
Ευχαριστώ πολύ Ελένη μου, περιμένω την κριτική σου από τα βιβλία μου για να την αναρτήσω!!! Φιλιά πολλά και ταξιδιάρικα!!!
Μπαίνω με το δεξί .Μου λύθηκε λοιπόν η απορία για το πως προέκυψε το όνομα σου.Να γίνεις ξακουστή στα πέρατα της γής.!!!!!!!!!!!!!!!
Ένα χαιρετισμό ήθελα να σου αφήσω και την αγάπη μου.Το βιβλίο σου μου κράτησε παρέα ζεστή και μια γλυκόπικρη γεύση. Λεπτομέρειες στην ανάρτησή μου "προσεχώς".
Καλορίζικο Κάκια μου!! Να μας ταξιδεύεις όμορφα και γλυκά μέσα από δώ,πάντα γερή και πάντα δημιουργική!!
Και έτσι λοιπόν ήρθες σε αυτόν τον κόσμο...Να είσαι γερή Κάκια μου και όλα τα όμορφα να σου συμβαίνουν!
Καλορίζικο Κάκια!!!
Ευχαριστώ πολύ Αλέκα!!!
Μαρία σ' ευχαριστώ θα περιμένω με αγωνία τα σχόλιά σου, με το καλό να βγει και το δικό σου βιβλίο!!!
Ευχαριστώ πολύ καλή μου Σέβη!!!
Ήρθα Ιωάννα μου, το καθυστέρησα όσο μπορούσα αλλά τώρα το πήρα απόφαση!!! Ευχαριστώ για την στήριξη!
Ευχαριστώ πολύ Τζένη μου!
Χαίρομαι που θα τα λέμε και μέσω των μπλογκ μας...καλή μου Κάκια...
Καλή επιτυχία στα πάντα στην ζωή σου!!!
Εγώ σ' ευχαριστώ πολύ Παρασκευή μου για το υπέροχο αφιέρωμα που μου έκανες!!!
Καλό μήνα Κάκια,
..σαν το παλιό καλό κρασί,γλυκόπιοτες να'ναι κι οι μέρες της ζωής..
Αυτός ο θείος Ξενοφών ήθελε να σε καλωσορίσει στη ζωη με το νέκταρ των Θεών! Ομορφη και ξεχωριστή η ιστορία της γέννησής σου και ευχαριστούμε που τη μοιράστηκες μαζί μας :)
AYTH EINAI LOIPON H KAKIA MAS...KAI O THEIOS XENOFWN!!!!!!! TELEIOS!!!!!!!!!
κΟΊΤΑ ΤΊ ΜΙΚΡΑ ΠΟΔΑΡΑΚΙΑ Ε????? ΠΟΥ ΝΑΞΕΡΕ Η ΓΙΑΓΙΑΚΑ ΤΙ ΚΟΠΕΛΛΑΡΑ ΔΙΜΕΤΡΗ ΚΡΑΤΟΥΣΕ ΑΓΚΑΛΙΤΣΑ!! ΚΑΛΟΡΙΖΙΚΟ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΜΠΛΟΓΚ ΚΑΚΙΑ ΜΟΥ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ
ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΗ ΚΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΕΠΙΤΥΧΙΕΣ!!!!
Νάναι αυτό το φως του φεγγαριού που σε κάνει και λάμπεις; Νάναι ο Δεκέμβρης που σου βάζει φωτιά στα πόδια και όλο τρέχεις και προφταίνεις να γεμίσεις με δώρα τους φίλους σου;
Καταπληκτικη η περιγραφη σου!!!Καπως ετσι ηταν οι γεννες της εποχης!!!Και το κρασακι;φαινεται ειχε καλη γευση!!!και το ονομα της δουλης;Εξακουστη!!!!Να σαι παντα καλα! Γιωτα Θ.
Κακιούλα μου φαίνεται πως η ζωή σου ως συγγραφέας ήταν προδιαγεγραμμένη από τον τρόπο και τη στιγμή που γεννήθηκες, τόσο μαγικά, σαν ένα γλυκό μυθιστόρημα ή σαν μία ταινία παλαιάς εποχής με φόντο τη Σελλασία Σπάρτης!!! Να' σαι πάντα καλά και να χαίρεσαι πάντα τα τέσσερα αποκτήματά σου....!!!!!
Η γέννησή σου μόνο η αρχή. Με υγεία πολύ αγάπη και δημιουργία να χαίρεσαι τον κόσμο και μέσα του ότι επιθυμείς!
αχ,γλυκύτατη κι αγαπημένη μου φίλη,πως με συγκίνησε βαθειά η ...περιγραφή της γέννησης σου.....να εισαι πολύχρονη,να χαίρεσαι την ομορφη σου οικογένεια,να εχεις υγεία και εμπνευση,να μας χαρίζεις τόσο ωραία βιβλία για καθε ηλικία....τι τρυφερή φωτογραφία..πως να μην γράφεις τόσο ομορφα....μιλάει απο μόνη της η φωτογραφία με την μορφή της μαννούλα σου....καλή χρονιά και να ξέρεις πως σε αγαπώ πολύ και ειμαι παντα πολύ περήφανη για σένα!
ξεχασα να γραψω το ονομα μου καλή μου Κάκια.....η φίλη σου και φανατική αναγνώστρια Μαρία Χρυσού...
Η περιπέτεια της γέννησης και της άλλης γέννησης, της συγγραφής!!!
Χρόνια πολλά και ευλογημένα γλυκιά μου Καλή χρονιά 💖
Δημοσίευση σχολίου